onurnisan
New member
Tahmin edildiği gibi Alexander Zverev, Masters 1000'de hiç bu kadar uzun bir yol katetmemiş olan Nicolas Jarry'yi bitiş çizgisine çok az kala durduruyor. Hamburger, rakibinden daha az kazanan çıkarıyor ancak çok az hata yapıyor; bu da açıkçası olağanüstü bir yol değil ve maçı kazanmak için oldukça etkili. Ancak Şilili hayal kırıklığına uğratmıyor: çok riskli durumlardan kurtulmayı başarıyor (hatta üç maç puanını iptal ediyor), bunu başarana kadar 5 numaralı ATP'ye bağlı kalıyor, ancak artık her iki sette de ara veriyor. onu kurtarmanın herhangi bir yolu var. 6-4 7-5'i 101 dakikada bitiriyor. Turnuvanın son aşamaları için Roma'ya gelen Şilili tenis kahramanı Jaime Fillol, en sevdiği yeğeniyle çok gurur duyuyor olmalı, o da bu günün ailesi ve ülkesi için sıradan bir gün olmadığını fark ediyor: Duyguları onu neredeyse bir sonraki maça çıkmaktan alıkoyuyordu. ödül töreninde konuşan
Zverev de özel bir an yaşıyor. Son Masters 1000 galibiyeti üç yaşındaydı (Cincinnati 2021). Daha sonra, 2022'de, ATP sıralamasında zirveye çıkmaya yaklaşırken, Philippe-Chatrier stadyumunun toprak zemininde meydana gelen dramatik kaza, kariyerini erken bitirmek zorunda kalmasından korkmasına neden oldu. Yirmi yaşındayken Novak Djokovic'i yenerek ilk büyük şampiyonluğunu elde ettiği Roma'da kazanmaya geri dönmek, ona bir hafta içinde Roland Garros'un favorileri arasında yer almasını garantileyen bir viaticum.
Çift bayanlarda tüm İtalya'nın başarısı, Enternasyonallerin sonunda, en çok beklenen oyuncu Jannik Sinner ve onun doğal rakibi Carlos Alcaraz'ın haklı yokluğundan kaynaklanan kolektif hayal kırıklığını geç de olsa telafi etmek için geldi. Sara Errani ve Jasmine Paolini, şansın bir projeye dönüştüğünde – ya da dilerseniz doğaçlama bir fikrin (“…benimle çifte oynar mısın?”) alışkanlığa dönüştüğünde (“…biz) bize kanıtlanmış kanıt sunuyorlar. Birbirimizi mükemmel bir şekilde anlıyoruz, telafi ediyoruz”) – sonuç şaşırtıcı olabilir, 1987 doğumlu Sara, zamanın amansız hükmünü kabul edemeyen, büyük bir soydan gelen biri gibi görünüyordu. Artık bekarlarda zar zor rekabet edebiliyordu. Çiftler için doğru partner, Roberta Vinci ile birlikte kazandığı beş slam de dahil olmak üzere kariyeri boyunca kazandığı otuz turnuvanın sayısını artırabileceği biri. 1996 doğumlu Jasmine, deneyimli bir tekler oyuncusu ve geçen Şubat ayından bu yana korkulan biri. Dubai'de WTA 1000 kupasını kaldırdıktan sonra ilk 20'ye giren oyuncu, Flavia Pennetta (Indian Wells 2014) ve Camila Giorgi (Montreal 2021) ile birlikte bunu başaran üçüncü İtalyan oldu. Üç yıl önce Hamburg'da İsviçreli Jil Teichmann'la olumlu bir deneyim yaşadım.
Geçen yıl hiçbir yanılsama olmadan başlayan Sara ile (geçmişte de ara sıra birlikte oynadığı) ortaklık, bunun yerine Ekim ayında Monastir'de WTA 250'de birinciliği ve üç ay önce Linz'de 500'de ikinci şampiyonluğu getirdi. Miami'deki yarı final, kışın birlikte yapılan çalışmaların kalitesini doğruladı. Bugün olimpiyatlarda sahada göreceğimiz iki İtalyan, ilk seti kontrol ederek (6-3), ikinci seti kendi hafif günahları nedeniyle teslim ederek (4-6) uzun eşitlik bozmadan geri dönüş yaparak galip geldi. (6-8 geride kaldıktan sonra 10-8). Kızların sevinci, Coco Gauff'u ve Kanadalı-Yeni Zelandalı uzman Erin Routliffe'i gerçekten mağlup ettiklerini anladıkları anda kontrol edilemez: Birbirlerine sarılırlar, herkesi selamlarlar, atlarlar, tekrar ederler “… bu bir rüya”, ” … artık bunu umut edemezdim”, “… size daha fazla memnuniyet vereceğiz.”
Böylece Sara, 2014 yılında tekler finalisti olduğu IBI çiftler turnuvasını 12 yıl sonra yeniden kazandı. Zor zamanlar geçirdikten sonra artık ayaklarındaki birkaç çakıl taşını kaldırıyor: “Ben ve Jasmine birlikte geliştik. Kendime daha çok güveniyorum, çok hızlı ve harika bir temel güce sahip. Ben yeteneğimi Vinci'de olduğundan farklı bir şekilde kullanıyorum.” Bu, sonsuza kadar sürecek güçlü bir ortaklıktır. Errani fiziksel olarak sağlam ve on beş yıl öncekiyle aynı tenis tutkusuna sahip; Paolini ise çok sağlıklı bir coşku kaynağı.
Geleneğe uygun olarak, şampiyonaların sonunda FITP başkanı Angelo Binaghi, İtalyan Masters 1000 rakamlarını açıklıyor. Bu arada, katılım açısından büyüme: milenyumun başında aşağı yukarı elli bin olan katılım, 1000'den fazla oldu. bu yıl neredeyse 360 bin. Federasyonun büyük lideri bu olguyu “bir istila, hatta çok şiddetli bir gelişme” olarak tanımlıyor ve bu aynı zamanda ulusal tenis hareketinin mevcut patlamasını da yansıtıyor. Foro Italico'da daha fazla alana ihtiyaç var: Binaghi, zemin sahaları için genişletilmiş tribünlerden ve muhtemelen sadece rezervasyon yaptıranların girebileceği üçüncü bir stadyumdan, muhtemelen Pietrangeli'den bahsediyor; Spor tesisleri, Spor ve Sağlık varlıklarını yöneten kamu şirketi, Grand Stand ile Stadio dei Marmi arasındaki olası genişleme alanını belirliyor. Forumun ana girişinden birkaç on metre uzakta, Fellini Tiber'deki Savunma Bakanlığı'nın yarı terk edilmiş yerleşkesinde diğer tesisler uygun olabilir.
Geçen yıla göre alımlardaki artış yüzde 20'ydi (sponsorluklar, hizmetler, haklar vb. içeren ciro bir yana). Bölge üzerindeki ekonomik etkinin yaklaşık 615 milyon avro olduğu tahmin ediliyor: hiçbir İtalyan spor etkinliği bu kadar olumlu veriler gösteremez. Ve Roma Açık'ın başarısı, profesyonel devrede yer alan İtalyanların başarısıyla el ele gidiyor: Bugüne kadar, Yarış ATP sıralamasında (1 Ocak'tan itibaren elde edilen sonuçlar dikkate alınarak) ilk yüz arasında on bir İtalyan saydık. , çoğunluğu 2001'den sonra doğmuş. Paris'teki yönetim kurulunda bir düzine bulabiliriz. Fena değil.
Zverev de özel bir an yaşıyor. Son Masters 1000 galibiyeti üç yaşındaydı (Cincinnati 2021). Daha sonra, 2022'de, ATP sıralamasında zirveye çıkmaya yaklaşırken, Philippe-Chatrier stadyumunun toprak zemininde meydana gelen dramatik kaza, kariyerini erken bitirmek zorunda kalmasından korkmasına neden oldu. Yirmi yaşındayken Novak Djokovic'i yenerek ilk büyük şampiyonluğunu elde ettiği Roma'da kazanmaya geri dönmek, ona bir hafta içinde Roland Garros'un favorileri arasında yer almasını garantileyen bir viaticum.
Çift bayanlarda tüm İtalya'nın başarısı, Enternasyonallerin sonunda, en çok beklenen oyuncu Jannik Sinner ve onun doğal rakibi Carlos Alcaraz'ın haklı yokluğundan kaynaklanan kolektif hayal kırıklığını geç de olsa telafi etmek için geldi. Sara Errani ve Jasmine Paolini, şansın bir projeye dönüştüğünde – ya da dilerseniz doğaçlama bir fikrin (“…benimle çifte oynar mısın?”) alışkanlığa dönüştüğünde (“…biz) bize kanıtlanmış kanıt sunuyorlar. Birbirimizi mükemmel bir şekilde anlıyoruz, telafi ediyoruz”) – sonuç şaşırtıcı olabilir, 1987 doğumlu Sara, zamanın amansız hükmünü kabul edemeyen, büyük bir soydan gelen biri gibi görünüyordu. Artık bekarlarda zar zor rekabet edebiliyordu. Çiftler için doğru partner, Roberta Vinci ile birlikte kazandığı beş slam de dahil olmak üzere kariyeri boyunca kazandığı otuz turnuvanın sayısını artırabileceği biri. 1996 doğumlu Jasmine, deneyimli bir tekler oyuncusu ve geçen Şubat ayından bu yana korkulan biri. Dubai'de WTA 1000 kupasını kaldırdıktan sonra ilk 20'ye giren oyuncu, Flavia Pennetta (Indian Wells 2014) ve Camila Giorgi (Montreal 2021) ile birlikte bunu başaran üçüncü İtalyan oldu. Üç yıl önce Hamburg'da İsviçreli Jil Teichmann'la olumlu bir deneyim yaşadım.
Geçen yıl hiçbir yanılsama olmadan başlayan Sara ile (geçmişte de ara sıra birlikte oynadığı) ortaklık, bunun yerine Ekim ayında Monastir'de WTA 250'de birinciliği ve üç ay önce Linz'de 500'de ikinci şampiyonluğu getirdi. Miami'deki yarı final, kışın birlikte yapılan çalışmaların kalitesini doğruladı. Bugün olimpiyatlarda sahada göreceğimiz iki İtalyan, ilk seti kontrol ederek (6-3), ikinci seti kendi hafif günahları nedeniyle teslim ederek (4-6) uzun eşitlik bozmadan geri dönüş yaparak galip geldi. (6-8 geride kaldıktan sonra 10-8). Kızların sevinci, Coco Gauff'u ve Kanadalı-Yeni Zelandalı uzman Erin Routliffe'i gerçekten mağlup ettiklerini anladıkları anda kontrol edilemez: Birbirlerine sarılırlar, herkesi selamlarlar, atlarlar, tekrar ederler “… bu bir rüya”, ” … artık bunu umut edemezdim”, “… size daha fazla memnuniyet vereceğiz.”
Böylece Sara, 2014 yılında tekler finalisti olduğu IBI çiftler turnuvasını 12 yıl sonra yeniden kazandı. Zor zamanlar geçirdikten sonra artık ayaklarındaki birkaç çakıl taşını kaldırıyor: “Ben ve Jasmine birlikte geliştik. Kendime daha çok güveniyorum, çok hızlı ve harika bir temel güce sahip. Ben yeteneğimi Vinci'de olduğundan farklı bir şekilde kullanıyorum.” Bu, sonsuza kadar sürecek güçlü bir ortaklıktır. Errani fiziksel olarak sağlam ve on beş yıl öncekiyle aynı tenis tutkusuna sahip; Paolini ise çok sağlıklı bir coşku kaynağı.
Geleneğe uygun olarak, şampiyonaların sonunda FITP başkanı Angelo Binaghi, İtalyan Masters 1000 rakamlarını açıklıyor. Bu arada, katılım açısından büyüme: milenyumun başında aşağı yukarı elli bin olan katılım, 1000'den fazla oldu. bu yıl neredeyse 360 bin. Federasyonun büyük lideri bu olguyu “bir istila, hatta çok şiddetli bir gelişme” olarak tanımlıyor ve bu aynı zamanda ulusal tenis hareketinin mevcut patlamasını da yansıtıyor. Foro Italico'da daha fazla alana ihtiyaç var: Binaghi, zemin sahaları için genişletilmiş tribünlerden ve muhtemelen sadece rezervasyon yaptıranların girebileceği üçüncü bir stadyumdan, muhtemelen Pietrangeli'den bahsediyor; Spor tesisleri, Spor ve Sağlık varlıklarını yöneten kamu şirketi, Grand Stand ile Stadio dei Marmi arasındaki olası genişleme alanını belirliyor. Forumun ana girişinden birkaç on metre uzakta, Fellini Tiber'deki Savunma Bakanlığı'nın yarı terk edilmiş yerleşkesinde diğer tesisler uygun olabilir.
Geçen yıla göre alımlardaki artış yüzde 20'ydi (sponsorluklar, hizmetler, haklar vb. içeren ciro bir yana). Bölge üzerindeki ekonomik etkinin yaklaşık 615 milyon avro olduğu tahmin ediliyor: hiçbir İtalyan spor etkinliği bu kadar olumlu veriler gösteremez. Ve Roma Açık'ın başarısı, profesyonel devrede yer alan İtalyanların başarısıyla el ele gidiyor: Bugüne kadar, Yarış ATP sıralamasında (1 Ocak'tan itibaren elde edilen sonuçlar dikkate alınarak) ilk yüz arasında on bir İtalyan saydık. , çoğunluğu 2001'den sonra doğmuş. Paris'teki yönetim kurulunda bir düzine bulabiliriz. Fena değil.