Emir
New member
- Katılım
- 12 Mar 2024
- Mesajlar
- 239
- Puanları
- 0
Suzanne Hangi Ülkenin İsmi? – Bir İsmin Peşinde Kaybolan Kalpler
Selam sevgili forumdaşlar
Bu akşam size öyle bir hikâye anlatacağım ki, belki sonunda siz de bir isim duyduğunuzda başka türlü hissedeceksiniz. Çünkü bazı isimler yalnızca harflerden ibaret değildir; bir kokusu, bir sesi, bir geçmişi vardır. İşte bu hikâye de “Suzanne” isminin peşine düşen iki insanın, akılla kalbin yollarının nasıl kesiştiğinin hikâyesi.
---
Bir Kütüphane, Bir Merak ve Bir İsim
Hikâye küçük bir sahil kasabasında başlıyor. Eski bir kütüphane, sessiz bir öğle saati.
Mehmet, kütüphane rafları arasında eski bir kitap bulur. Kitabın sayfaları sararmış, kapağı neredeyse çözülmek üzeredir.
İlk sayfada kalemle yazılmış bir not vardır:
> “Suzanne, seni unutmadım. – 1979, Nice.”
Mehmet, bu notu görür görmez düşünmeye başlar.
“Nice mi? O zaman bu bir Fransız ismi olmalı…” der kendi kendine.
Ama içinde bir şey kıpırdar; o küçük not, ona sadece bir isim değil, bir hikâye anlatmaktadır.
---
Mehmet: Çözüm Odaklı, Mantığın Peşindeki Adam
Mehmet tipik bir “her şeyin cevabı vardır” insanıdır.
İsmi duyar duymaz hemen araştırmaya koyulur.
Bilgisayarını açar, arama motoruna yazar: “Suzanne hangi ülkenin ismi?”
Karşısına çıkan sonuçlar bellidir:
- Fransızca kökenli
- İbranice “Shoshannah”dan gelir, anlamı “zambak”
- Avrupa’da yaygın, özellikle Fransa, Belçika ve Kanada’da kullanılır
Mehmet derin bir nefes alır.
“Tamam,” der. “Kökeni belli. Sır çözüldü.”
Ama içinden bir ses, “Peki o notu kim yazdı?” diye sormayı bırakmaz.
Çünkü mantık, bazı şeyleri açıklar; ama kalbin bıraktığı izleri silemez.
---
Elif: Duyguların Diline Hakim Kadın
Elif, kütüphanede çalışan, her kitaba kendi hikâyesiyle yaklaşan bir kadındır.
Mehmet ona kitabı gösterir.
“Elif, bak bu ismin kökenini buldum ama hâlâ bir şey eksik,” der.
Elif gülümser, gözlüğünü çıkarır.
> “Eksik olan köken değil, his. Suzanne bir ülke değil, bir duygunun memleketi gibi.”
Mehmet kaşlarını kaldırır.
“Ne demek istiyorsun?”
Elif devam eder:
> “Belki o notu yazan biri, Suzanne’ı sadece bir isim olarak değil, yaşadığı bir dönemin sembolü olarak hatırlıyor.
> Kim bilir, belki o isim, bir yaz akşamının kokusu, bir vedanın yankısıdır.”
Elif’in sesi yumuşak ama derindir.
Mehmet ilk kez bir ismin harflerden ibaret olmadığını fark eder.
---
Bir İsmin Arkasındaki Hikâye
Ertesi gün Elif ve Mehmet birlikte kitabın izini sürmeye karar verir.
Kitap, Fransızca bir şiir derlemesidir.
İçinde aynı el yazısıyla birkaç not daha vardır:
> “Suzanne, mavi elbiseni hatırlıyor musun?”
> “Bir gün geri döneceğim demiştin.”
> “O yaz hiç bitmedi, sadece biz erken ayrıldık.”
Elif’in gözleri dolar.
> “Bu notları yazan bir adam olmalı,” der. “Aşık olmuş… ama beklememiş.”
> Mehmet sessizleşir.
> “Belki de o yüzden ‘unutmadım’ demiş,” der. “Çünkü unutmamak, bazen elde kalan tek şeydir.”
İkisi de fark eder ki, “Suzanne hangi ülkenin ismi?” sorusu artık sadece bir dilbilgisi meselesi değildir.
Artık bu, “Unutulan bir aşk hangi ülkede yaşar?” sorusuna dönüşmüştür.
---
Erkek Stratejisi, Kadın Sezgisi
Mehmet hemen plan yapar:
> “Kitabın arkasında kütüphane mührü var. Eski kayıtları bulursak, kim bağışlamış öğrenebiliriz.”
Elif gülümseyerek başını sallar.
> “Sen hep çözüm bulmak istiyorsun, bense o çözümün kalpteki yerini merak ediyorum.”
Birlikte arşive giderler.
Kayıtlarda 1982 tarihli bir bağış görünür: “Ali Kemal D.”
Ve hemen yanında küçük bir not: “Eşi Suzanne anısına.”
Elif’in gözleri dolu dolu olur.
> “Demek Suzanne sadece bir isim değilmiş… bir hayatın anlamıymış.”
Mehmet, defteri sessizce kapatır.
> “Yani Suzanne, bir ülke değil… bir insanın dünyasıymış.”
---
İsimlerin Taşıdığı Sessizlik
O günden sonra Elif her sabah kütüphaneye geldiğinde o kitabı özel bir köşeye koyar.
Yanına küçük bir kart yerleştirir:
> “Suzanne – Fransızca kökenli. Anlamı: Zambak.
> Ama burada: Bir aşkın dili.”
Mehmet ara sıra gelir, kitaba bakar, sessizce düşünür.
“Bazı isimler,” der, “ülke değil, kalp sınırıdır.
Oraya yalnızca bir kişi girebilir, o da izinsiz.”
---
Forumdaşlara Soru: Sizin ‘Suzanne’ınız Kim?
Sevgili forumdaşlar,
Belki siz de bir gün bir isim duydunuz ve içiniz kıpırdadı.
Belki o isim bir şarkıdan, bir nottan ya da bir geçmişten geldi.
Bazı isimler, geçmişin yankısıdır; bazılarıysa hâlâ kalbinizin bir köşesinde oturur.
Suzanne Fransızca kökenli olabilir ama onun yaşadığı ülke, bence insanın hafızasıdır.
Ve belki de hepimizin içinde bir “Suzanne ülkesi” vardır —
oraya pasaportsuz, plansız, yalnızca kalple gidilir.
Şimdi sıra sizde forumdaşlar
Hiç sizde de bir “isim” kaldı mı?
Birini duyunca zamanı geri sardığınız, kalbinizin “orası benim ülkemdi” dediği bir isim?..
Yazın, okuyalım, belki hepimizin hikâyesi aslında aynı harflerle başlıyordur.
Selam sevgili forumdaşlar
Bu akşam size öyle bir hikâye anlatacağım ki, belki sonunda siz de bir isim duyduğunuzda başka türlü hissedeceksiniz. Çünkü bazı isimler yalnızca harflerden ibaret değildir; bir kokusu, bir sesi, bir geçmişi vardır. İşte bu hikâye de “Suzanne” isminin peşine düşen iki insanın, akılla kalbin yollarının nasıl kesiştiğinin hikâyesi.
---
Bir Kütüphane, Bir Merak ve Bir İsim
Hikâye küçük bir sahil kasabasında başlıyor. Eski bir kütüphane, sessiz bir öğle saati.
Mehmet, kütüphane rafları arasında eski bir kitap bulur. Kitabın sayfaları sararmış, kapağı neredeyse çözülmek üzeredir.
İlk sayfada kalemle yazılmış bir not vardır:
> “Suzanne, seni unutmadım. – 1979, Nice.”
Mehmet, bu notu görür görmez düşünmeye başlar.
“Nice mi? O zaman bu bir Fransız ismi olmalı…” der kendi kendine.
Ama içinde bir şey kıpırdar; o küçük not, ona sadece bir isim değil, bir hikâye anlatmaktadır.
---
Mehmet: Çözüm Odaklı, Mantığın Peşindeki Adam
Mehmet tipik bir “her şeyin cevabı vardır” insanıdır.
İsmi duyar duymaz hemen araştırmaya koyulur.
Bilgisayarını açar, arama motoruna yazar: “Suzanne hangi ülkenin ismi?”
Karşısına çıkan sonuçlar bellidir:
- Fransızca kökenli
- İbranice “Shoshannah”dan gelir, anlamı “zambak”
- Avrupa’da yaygın, özellikle Fransa, Belçika ve Kanada’da kullanılır
Mehmet derin bir nefes alır.
“Tamam,” der. “Kökeni belli. Sır çözüldü.”
Ama içinden bir ses, “Peki o notu kim yazdı?” diye sormayı bırakmaz.
Çünkü mantık, bazı şeyleri açıklar; ama kalbin bıraktığı izleri silemez.
---
Elif: Duyguların Diline Hakim Kadın
Elif, kütüphanede çalışan, her kitaba kendi hikâyesiyle yaklaşan bir kadındır.
Mehmet ona kitabı gösterir.
“Elif, bak bu ismin kökenini buldum ama hâlâ bir şey eksik,” der.
Elif gülümser, gözlüğünü çıkarır.
> “Eksik olan köken değil, his. Suzanne bir ülke değil, bir duygunun memleketi gibi.”
Mehmet kaşlarını kaldırır.
“Ne demek istiyorsun?”
Elif devam eder:
> “Belki o notu yazan biri, Suzanne’ı sadece bir isim olarak değil, yaşadığı bir dönemin sembolü olarak hatırlıyor.
> Kim bilir, belki o isim, bir yaz akşamının kokusu, bir vedanın yankısıdır.”
Elif’in sesi yumuşak ama derindir.
Mehmet ilk kez bir ismin harflerden ibaret olmadığını fark eder.
---
Bir İsmin Arkasındaki Hikâye
Ertesi gün Elif ve Mehmet birlikte kitabın izini sürmeye karar verir.
Kitap, Fransızca bir şiir derlemesidir.
İçinde aynı el yazısıyla birkaç not daha vardır:
> “Suzanne, mavi elbiseni hatırlıyor musun?”
> “Bir gün geri döneceğim demiştin.”
> “O yaz hiç bitmedi, sadece biz erken ayrıldık.”
Elif’in gözleri dolar.
> “Bu notları yazan bir adam olmalı,” der. “Aşık olmuş… ama beklememiş.”
> Mehmet sessizleşir.
> “Belki de o yüzden ‘unutmadım’ demiş,” der. “Çünkü unutmamak, bazen elde kalan tek şeydir.”
İkisi de fark eder ki, “Suzanne hangi ülkenin ismi?” sorusu artık sadece bir dilbilgisi meselesi değildir.
Artık bu, “Unutulan bir aşk hangi ülkede yaşar?” sorusuna dönüşmüştür.
---
Erkek Stratejisi, Kadın Sezgisi
Mehmet hemen plan yapar:
> “Kitabın arkasında kütüphane mührü var. Eski kayıtları bulursak, kim bağışlamış öğrenebiliriz.”
Elif gülümseyerek başını sallar.
> “Sen hep çözüm bulmak istiyorsun, bense o çözümün kalpteki yerini merak ediyorum.”
Birlikte arşive giderler.
Kayıtlarda 1982 tarihli bir bağış görünür: “Ali Kemal D.”
Ve hemen yanında küçük bir not: “Eşi Suzanne anısına.”
Elif’in gözleri dolu dolu olur.
> “Demek Suzanne sadece bir isim değilmiş… bir hayatın anlamıymış.”
Mehmet, defteri sessizce kapatır.
> “Yani Suzanne, bir ülke değil… bir insanın dünyasıymış.”
---
İsimlerin Taşıdığı Sessizlik
O günden sonra Elif her sabah kütüphaneye geldiğinde o kitabı özel bir köşeye koyar.
Yanına küçük bir kart yerleştirir:
> “Suzanne – Fransızca kökenli. Anlamı: Zambak.
> Ama burada: Bir aşkın dili.”
Mehmet ara sıra gelir, kitaba bakar, sessizce düşünür.
“Bazı isimler,” der, “ülke değil, kalp sınırıdır.
Oraya yalnızca bir kişi girebilir, o da izinsiz.”
---
Forumdaşlara Soru: Sizin ‘Suzanne’ınız Kim?
Sevgili forumdaşlar,
Belki siz de bir gün bir isim duydunuz ve içiniz kıpırdadı.
Belki o isim bir şarkıdan, bir nottan ya da bir geçmişten geldi.
Bazı isimler, geçmişin yankısıdır; bazılarıysa hâlâ kalbinizin bir köşesinde oturur.
Suzanne Fransızca kökenli olabilir ama onun yaşadığı ülke, bence insanın hafızasıdır.
Ve belki de hepimizin içinde bir “Suzanne ülkesi” vardır —
oraya pasaportsuz, plansız, yalnızca kalple gidilir.
Şimdi sıra sizde forumdaşlar
Hiç sizde de bir “isim” kaldı mı?
Birini duyunca zamanı geri sardığınız, kalbinizin “orası benim ülkemdi” dediği bir isim?..
Yazın, okuyalım, belki hepimizin hikâyesi aslında aynı harflerle başlıyordur.