Öz Güven Bitişik Mi Ayrı Mı ?

[Ece]

Öz Güven Bitişik Mi Ayrı Mı? Toplumsal Cinsiyet, Çeşitlilik ve Sosyal Adalet Perspektifinden Bir Bakış

Merhaba forum dostlarım,

Bu başlığı yazarken uzun zamandır zihnimi meşgul eden bir soruya tekrar döndüm: “Öz güven” bitişik mi yazılır, ayrı mı?”

Dil bilgisel olarak yanıt kolay — ayrı yazılır: öz güven. Ama ben bugün dilin ötesinde bir anlamı tartışmaya açmak istiyorum. Çünkü “öz güven”in nasıl yazıldığından çok, nasıl yaşandığı, nasıl şekillendiği, kimler için daha ulaşılabilir olduğu bizi toplumsal olarak daha derin bir düşünmeye davet ediyor.

Toplumsal Cinsiyetin Öz Güven Üzerindeki Sessiz Etkisi

Öz güven bireysel bir nitelik gibi görünür; ancak çoğu zaman, toplumun kişiye biçtiği rollerin içinden filizlenir. Kadınlardan genellikle duygusal zeka, empati, uyum beklenirken, erkeklerden cesaret, analitik düşünce, liderlik beklenir. Bu durum, öz güvenin nasıl inşa edildiğini cinsiyete göre farklılaştırır.

Kadınlar toplumsal olarak onaylanmış davranışlar sınırında büyürken, “kendine inanmak” bazen “aşırı iddialı” olmakla karıştırılır. Kadınlar genellikle öz güvenlerini empati ve içsel denge üzerinden kurmaya çalışırlar. Karşısındakini anlamak, ilişkilerde yumuşak köprüler kurmak, öz güvenin kadın versiyonudur çoğu zaman.

Erkekler ise, daha çok “çözüm odaklı” ve “analitik” bir öz güven biçimi geliştirir. Hataları kabullenmek yerine çözmek, duygularını göstermek yerine kontrol etmek öğretilir. Bu durum, erkeklerin öz güvenlerini başarı ve sonuç odaklı bir eksende tanımlamasına neden olur.

Peki, burada sorun nerede başlıyor? Sorun, bu iki farklı öz güven biçiminin birbirini dışlaması gerektiği yanılgısında. Oysa gerçek özgüven, empatiyle analitiğin birleştiği yerde doğar.

Çeşitlilik ve Öz Güven: Farklılıkların Gücü

Öz güvenin kaynağı sadece cinsiyet değil; aynı zamanda kültürel, sınıfsal, bedensel ve etnik çeşitlilikle de ilişkilidir.

Farklı arka planlardan gelen bireylerin öz güven geliştirme biçimleri birbirinden çok farklıdır.

Toplumda dezavantajlı gruplar — örneğin LGBTQ+ bireyler, engelliler ya da göçmenler — genellikle öz güvenlerini inşa ederken iki kat daha fazla çaba harcarlar. Çünkü onların kimliği, çoğu zaman “norm”un dışında kabul edilir.

Bu noktada öz güven, sadece bireysel bir güç değil, sosyal adaletin bir yansıması haline gelir.

Bir insanın kendine inanabilmesi, yaşadığı toplumun ona ne kadar alan tanıdığıyla doğrudan ilgilidir.

Kendini ifade etme özgürlüğü, kimliğini korkmadan sahiplenebilme hakkı, eğitim ve temsil eşitliği olmadan öz güveni konuşmak eksik olur.

Bu nedenle, öz güveni sadece “kişisel gelişim” başlığı altında değil, toplumsal dönüşümün bir parçası olarak görmeliyiz.

Dil, Kimlik ve Öz Güven Arasındaki Bağ

“Öz güven”in ayrı yazılması da aslında anlamlı bir metafor olabilir.

“Öz” yani benlik, “güven” yani dayanma ve inanma haliyle yan yana gelir ama birbirine yapışmaz.

Bir insanın öz güveni, tamamen bağımsız bir kibir ya da dış onaya bağlı bir taklit değildir. İkisi arasında bir boşluk vardır — o boşlukta sorgulama, kırılganlık ve gelişme barınır.

Bu yüzden belki de öz güvenin ayrı yazılması, insanın kendine güvenmesinin yanında, başkalarına da alan tanıyabilmesini sembolize eder.

Dil, toplumsal değişimlerin aynasıdır.

Kelimelerle düşünür, kelimelerle hissederiz.

Dolayısıyla “öz güven” kavramını tartışırken bile, dilin içinde saklı küçük işaretler bize yol gösterir.

Belki de dil bize şunu söylüyordur: Kendine güven ama başkalarını da unutma.

Empati ve Analitik Düşünce Arasında Köprü Kurmak

Kadınların empati temelli, erkeklerin çözüm odaklı öz güven biçimleri arasında bir çatışma yaratmak yerine, bu iki yaklaşımı birbirini tamamlayan güçler olarak görmek gerek.

Empati olmadan analitik düşünce soğuk ve uzak kalır; analitik bakış olmadan empati dağılır, kararsızlaşır.

Gerçek öz güven, duygusal farkındalıkla mantıklı eylemin ortak noktasında doğar.

Belki bir kadının liderlik ettiği bir ekipte, empati kültürü analitik bir hedefle birleşebilir.

Belki bir erkeğin duygusal farkındalığı, çözüm odaklı bir zihniyeti daha kapsayıcı hale getirebilir.

Ve belki de bu iki yön bir araya geldiğinde, toplumun “güven” kavramı bile daha derin bir anlama kavuşur.

Sosyal Adalet ve Öz Güven: Birbirini Tamamlayan İki Kavram

Sosyal adalet, öz güvenin toplumsal versiyonudur aslında.

Bir birey ne kadar adil bir çevrede yaşarsa, kendine o kadar inanır.

Sürekli dışlanan, değersizleştirilen ya da görünmez kılınan bir insanın öz güvenini koruması mucizedir.

Bu yüzden sosyal adalet politikaları, eşit temsiliyet, kadın-erkek fırsat eşitliği ve çeşitlilik politikaları sadece “hak temelli” değil, aynı zamanda öz güven temelli bir meseledir.

Bir toplumda herkesin “kendine güvenme hakkı” olmalıdır.

Bu hak, eğitimden medyaya, siyasetten sanata kadar her alanda yeniden üretilmelidir.

Çünkü öz güveni sadece bireyde ararsak, sistemin adaletsizliğini gözden kaçırırız.

Forumdaşlara Açık Soru: Öz Güven Sizin İçin Ne Demek?

Peki sizce öz güven bitişik mi ayrı mı olmalı — sadece dil açısından değil, anlam açısından da?

Kendinize güvenmek mi daha önemli, yoksa topluma güvenmek mi?

Empatiyle düşünmek mi, çözümle ilerlemek mi?

Yoksa ikisini birleştirmek mi?

Bu başlıkta, her birimizin kendi deneyiminden, kendi kimliğinden, kendi mücadelelerinden süzülmüş bir “öz güven” tanımı olabilir.

Belki de en güçlü öz güven, birbirimizin hikâyelerini dinlemekten doğar.

Sizce toplumda kimlerin sesi daha az duyuluyor? Kimlerin öz güveni bastırılıyor?

Ve biz, bu forumda, o seslere nasıl alan açabiliriz?

Son Söz

“Öz güven” ayrı yazılır, çünkü “öz” de, “güven” de kendi anlamında değerlidir.

Tıpkı bizler gibi; farklı ama birbirini tamamlayan varlıklarız.

Belki de gerçekten özgüvenli bir toplum, bireyin kendi özünü keşfettiği ama başkalarının da özüne saygı duyduğu bir toplumdur.

Ve bu farkındalık, yazım kuralından çok daha fazlasını anlatır:

Birlikte güçlü olmanın, birlikte var olmanın dilidir.