- Katılım
- 25 Mar 2021
- Mesajlar
- 2,239
- Puanları
- 36
KAYSERİ (AA) – Kayseri‘de emekli öğretmen Yılmaz Güler, konutunun bahçesinde kurduğu atölyede ceviz, kayısı, armut üzere kurumuş ağaçlardan çeşitli nesneler yapıyor.
Talas ilçesi Derviş Güneş Ortaokulundan emekli 70 yaşındaki Güler, bu okulun yanındaki meskeninin bahçesine kurduğu atölyede yaptığı el emeği ahşap işlerle öğrenciyken gönül verdiği hobisini sürdürüyor.
Güler, AA muhabirine, merhum babasının 2. Ana Bakım Fabrika Müdürlüğünde personel olarak çalıştığını, zanaata elinin yatkın olduğunu, bu yeteneğin aileden geldiğini düşündüğünü söylemiş oldu.
O senelerdan başlayarak ağaç işlerine ilgisinin sürdüğünü söz eden Güler, “Üzerimde daima çakı, bıçak vardır, oturduğum yerde ağaçla uğraşırım. Öğretmen okulundan 1972’de mezun oldum. Öğretmen okulunda bize işimizin yalnızca öğretmenlik olmadığı söylenirdi. Yaz tatillerinde okulda bize ders verilirdi, meskene gelmezdik. Kimimiz atölyede kimimiz tarım işlerinde kimimiz ranzalarımızın tamirinde, okulun badana boyasında çalışırdık.” diye konuştu.
Emekliliğini atölyesinde geçiriyor
Evvel Bingöl’de ondan sonrasında Kayseri’nin Sarız ilçesinde öğretmenliğe devam ettiğini, son olarak da Talas’ta, ilkokulu okuduğu okulda öğretmenlik ve müdür yardımcılığı yaptığını aktaran Güler, şu biçimde konuştu:
“Bu okulda müdür yardımcısıyken iş eğitimi öğretmenleri okula atölye istedi, belediyeden tezgah, masa istedik, yaptılar. daha sonra endüstriden materyal toplayıp atölyeyi kurduk. Boş vakit içinderımda ben de onların derslerine giriyordum. Yaz tatilinde atölye boş olunca ağaç işlerine devam ettim. Okulun iki hizmetlisi vardı, onlarla birlikte maket kağnı yapmaya başladık. Üçümüz epey sayıda kağnı yaptık. Emekli olunca da kahvehane alışkanlığım vardı ancak nereye kadar? Kalp krizi geçirdim, stent takıldıktan daha sonra kahvehaneye orta verdim. Atölyemi kurdum, kendi başıma göre sobamı yakıyorum, ıhlamurumu, çayımı kaynatıp içiyorum.”
El emeği mamüllerini satmaya kıyamıyor
Güler, ağaçları bahçesinden, bağlardan bulduğunu, etrafında onu tanıyanların da bağında kurumuş ağaç var ise kesip getirdiğini anlattı.
Genelde işlemesi kolay olduğu için meyve ağaçlarını tercih ettiğini belirten Güler, yapacağı figürü evvel bir kağıda daha sonra da ağacın üzerine çizdiğini, testere, iskarpela, keser ve bıçakla yontup form verdiğini söylemiş oldu.
Atölyesinde 150’den çok ağaçtan heykel olduğunu tabir eden Güler, şöyleki devam etti:
“Maddi yarar için yapmıyorum. Çocuklarım, gelinlerim ya da yeğenlerime ikram ettiklerim var. Her eserden bir tane var, yalnızca epeyce sevdiklerimden iki tane yapıyorum. Bunun bir sancısını çektiğim için fazlaca da ikram etmek istiyorum zira bunun bende bir anısı var. Öğretmen okulunda okurken yaz tatilinde Kayseri’de fuar açılacaktı. Ağabeyimle çavdar sapından pano yapıp fuarda satacaktık. Tarlalardan çavdar sapı topladık, siyah karton ve başka gereçleri aldık. 20-30 pano yaptık. Uzaktan bir akrabamız geldi, panoları epeyce beğendi, durumları da yerinde. Panoların 8-10 adedini aldılar. Para verseler almayacağız, akrabamız zira. En düzgünlerini aldılar, bizim de hevesimiz kırıldı, başkalarını de dağıttık. Geri çevirmek istemiyorum fakat kolay kolay da veremiyorum, epey sevdiğim insanlara ikram ediyorum.”
Güler, gazete ve kitaplarda gördüğü fotoğraflardan esinlendiğini, daha hayli sportmen figürlerini ağaçlara işlediğini, ayrıyeten hurma çekirdeğinden de “nalın” ismi verilen minyatür ayakkabı yaparak çocukları sevindirdiğini lisana getirdi.
Etrafındakilerin stant açması istikametinde teklifte bulunduğunu belirten Güler, “Tüm arkadaşlar, eş dost, bir stant açmamı söylüyor. Benim bu biçimde bir tecrübem yok, nasıl olur bilmiyorum. Geçen yıl önemli ciddi düşünmeye başlamıştım, pandemi ortaya girdi. Bir stant açayım isterim, herkes görsün, illa meraklıları vardır.” tabirlerini kullandı.
AA / Esma Küçükşahin – Son Dakika Haberleri
Talas ilçesi Derviş Güneş Ortaokulundan emekli 70 yaşındaki Güler, bu okulun yanındaki meskeninin bahçesine kurduğu atölyede yaptığı el emeği ahşap işlerle öğrenciyken gönül verdiği hobisini sürdürüyor.
Güler, AA muhabirine, merhum babasının 2. Ana Bakım Fabrika Müdürlüğünde personel olarak çalıştığını, zanaata elinin yatkın olduğunu, bu yeteneğin aileden geldiğini düşündüğünü söylemiş oldu.
O senelerdan başlayarak ağaç işlerine ilgisinin sürdüğünü söz eden Güler, “Üzerimde daima çakı, bıçak vardır, oturduğum yerde ağaçla uğraşırım. Öğretmen okulundan 1972’de mezun oldum. Öğretmen okulunda bize işimizin yalnızca öğretmenlik olmadığı söylenirdi. Yaz tatillerinde okulda bize ders verilirdi, meskene gelmezdik. Kimimiz atölyede kimimiz tarım işlerinde kimimiz ranzalarımızın tamirinde, okulun badana boyasında çalışırdık.” diye konuştu.
Emekliliğini atölyesinde geçiriyor
Evvel Bingöl’de ondan sonrasında Kayseri’nin Sarız ilçesinde öğretmenliğe devam ettiğini, son olarak da Talas’ta, ilkokulu okuduğu okulda öğretmenlik ve müdür yardımcılığı yaptığını aktaran Güler, şu biçimde konuştu:
“Bu okulda müdür yardımcısıyken iş eğitimi öğretmenleri okula atölye istedi, belediyeden tezgah, masa istedik, yaptılar. daha sonra endüstriden materyal toplayıp atölyeyi kurduk. Boş vakit içinderımda ben de onların derslerine giriyordum. Yaz tatilinde atölye boş olunca ağaç işlerine devam ettim. Okulun iki hizmetlisi vardı, onlarla birlikte maket kağnı yapmaya başladık. Üçümüz epey sayıda kağnı yaptık. Emekli olunca da kahvehane alışkanlığım vardı ancak nereye kadar? Kalp krizi geçirdim, stent takıldıktan daha sonra kahvehaneye orta verdim. Atölyemi kurdum, kendi başıma göre sobamı yakıyorum, ıhlamurumu, çayımı kaynatıp içiyorum.”
El emeği mamüllerini satmaya kıyamıyor
Güler, ağaçları bahçesinden, bağlardan bulduğunu, etrafında onu tanıyanların da bağında kurumuş ağaç var ise kesip getirdiğini anlattı.
Genelde işlemesi kolay olduğu için meyve ağaçlarını tercih ettiğini belirten Güler, yapacağı figürü evvel bir kağıda daha sonra da ağacın üzerine çizdiğini, testere, iskarpela, keser ve bıçakla yontup form verdiğini söylemiş oldu.
Atölyesinde 150’den çok ağaçtan heykel olduğunu tabir eden Güler, şöyleki devam etti:
“Maddi yarar için yapmıyorum. Çocuklarım, gelinlerim ya da yeğenlerime ikram ettiklerim var. Her eserden bir tane var, yalnızca epeyce sevdiklerimden iki tane yapıyorum. Bunun bir sancısını çektiğim için fazlaca da ikram etmek istiyorum zira bunun bende bir anısı var. Öğretmen okulunda okurken yaz tatilinde Kayseri’de fuar açılacaktı. Ağabeyimle çavdar sapından pano yapıp fuarda satacaktık. Tarlalardan çavdar sapı topladık, siyah karton ve başka gereçleri aldık. 20-30 pano yaptık. Uzaktan bir akrabamız geldi, panoları epeyce beğendi, durumları da yerinde. Panoların 8-10 adedini aldılar. Para verseler almayacağız, akrabamız zira. En düzgünlerini aldılar, bizim de hevesimiz kırıldı, başkalarını de dağıttık. Geri çevirmek istemiyorum fakat kolay kolay da veremiyorum, epey sevdiğim insanlara ikram ediyorum.”
Güler, gazete ve kitaplarda gördüğü fotoğraflardan esinlendiğini, daha hayli sportmen figürlerini ağaçlara işlediğini, ayrıyeten hurma çekirdeğinden de “nalın” ismi verilen minyatür ayakkabı yaparak çocukları sevindirdiğini lisana getirdi.
Etrafındakilerin stant açması istikametinde teklifte bulunduğunu belirten Güler, “Tüm arkadaşlar, eş dost, bir stant açmamı söylüyor. Benim bu biçimde bir tecrübem yok, nasıl olur bilmiyorum. Geçen yıl önemli ciddi düşünmeye başlamıştım, pandemi ortaya girdi. Bir stant açayım isterim, herkes görsün, illa meraklıları vardır.” tabirlerini kullandı.
AA / Esma Küçükşahin – Son Dakika Haberleri